Kendini affetmek
Kimi zaman hayatımızda bazı yanlışlıklara düşeriz. İstemediğimiz olaylar başımıza gelir ve istemediğimiz şeyler yaparız. Bu durumda yapmamız gereken şey kendimize ve hayata küsmek değil ; daha başka şeyler yapmaktır : Kendimizi affetmek gibi.
Kendimizi affetmeye çalışıp suçluluk duygumuzu yensek de veya bize karşı suç işleyen birini affetmeye da çalışsak, işe, yaşamda olabilecek en kapalı, en karanlık ve hiç çıkışı yokmuş gibi duran bir yerden başlarız.
Affetmek, kin tutmaktan veya intikam peşinde koşmaktan çok çok daha sağlıklı bir davranıştır. Affetmeyi öğrenmek, yaşamınızı, fiziksel ve ruhsal sağlığınızı geliştirmek için atacağınız adımların başlarında gelir. Daha da ötesi, fiyatı da makuldür: bedava.
affetmek aynı zamanda özgürleştiricidir de. Affettiğiniz zaman, beyninizi kelepçelerden kurtarırsınız. Sizi aşağıya çeken öfke ve dargınlıklardan kurtulur kurtulmaz, yararlarını görmeye başlarsınız.
Öncelikle yaptığımızın yanlışın veya hatanın bilincinde olmalı ve onu kabullenmeliyiz. Daha sonra nedenlerini araştırmaya başlamalı ve en ince detayına kadar araştırmalıyız. Bizi yanlış yapmaya iten etkenleri (kişiler de buna dahildir) tespit edip onları kendimizden uzak tutmaya söz vermeliyiz. Bunları tamamladıktan sonra kendimizi affedip yaşamımıza o hatayı tekrarlamamak üzere devam etmeliyiz.
Peki kendimizi affetmenin bize ne faydası olur?
- Hatamızdan ders çıkarmış oluruz.
- O hatayı tekrarlamamaya söz vermiş oluruz.
- Bize zarar getiren etkenleri iyi tespit etmiş ve onları kendimizden uzak tutmuş oluruz.
- Kendimizi cezalandırarak daha kötü bir hale değil, affederek daha iyi bir hale erişmiş oluruz.
- Kendimizin de diğer insanlar gibi her zaman bir şans hakettiğini bilmiş ve görmüş oluruz.
başkalarının bizi affetmesini bekliyorsak eğer önce kendi kendimizi affedebilmemiz gerekir…fazla akıl da başa bela birşey işte…
ben herkesi afettim.çocukkan zengin olduğu için beni küçük gören teyzemi.iş hayatımda çalışırken kendisinden güzel ve sosyal olduğum için beni çekemeyen, birlikte çalıştığım doktor hanımı.boşandığım kocamı.beni kıskanan tüm komşularımı.bana manevi baskı uygulayan cahil akrabalarımı, ayrıldığım sevgilim, beni üzen herkesi affettim ve affetmek beni özgürleştirdi.şimdi bi dolu yaşamımla mesafeleri iyi ayarlayan bir TECRÜBEKOLİK diyebilirsiniz bana.
yani hacer herkes suçlu sen affedicsin öylemi vay be.demek teyzen zengin olduğu için seni horgörüyordu ve de sen buyük bir erdemlilik örneğiyle onu affediyorsun.demek sen çalırken senden daha çok çirkin olan doktor hanım .senin güzelliğini ve senin sosyal bir kişikte olmanı hazmedemiyordu ama sen onu affedebildin bütün bunlara rağmen öyle mi.waybe boşandığın halde kocanıda affettin demek.demek tüm komşularında seni kıskanıyordu ve bütün komşuların seni kıskandığı halde sen onlarıda affettin demek sana cahil kafalarıyla manevi destekolmaya çalışan o akrabalarınıda affettin ve de üstüne üstlük ayrıldığın sevgilinide ve de senin bu erdemli tavrın yetmediği gibi hayatında seni üzen herkeside affettin ve affetmek seni özgürleştirdi demek ve özgürlüğünle dolu dolu bir hayat yaşıyorsun.
demek sen en guzel en sosyal en en en masum ve çevrendeki herkes en suçlu ..ve tüm bunlara ragmen affedicisin.
ozman o yüce affına sığınarak sana tek sey söylemek istiyorum.
sen kendini affetmek konusunda hiçbir şey bilmeyen bir zavallısın ve aciz cümlekalıplarınlada bunu ıspatlamışsın
kendini affetmek istiyosan günde onbeş dakika ayırıp sakin kafayla kendini yoklarsın sonrahayatına kaldıgın yerden devam inanın hayatın amacınıda insan lıgıda seygiyide iyiyi kötüyü herşeyi öğrenirsin yeterki ölümden korkma kendinedön ve yaşa eniyibir şekilde saygılar…
nedir bu sonsuz düsmanlik, hayir hayir benim kendime düsman olan, benim kendimle yasamak zorunda olan. siz degil sen de degil, bu yolun sonu nereye varacak? baskalari ne düsünür diye dert ederken benim düsüncelerim yok oldu, ben simdi kayip bir ben kayip bir ruh. sevmek iyilestirir sandim hastaligimi ama olmadi, ben sevdim ama sevilen olamadim. nereye varacak bunun sonu sorarim? bir kez olsun kendimi biraksam bosluga bir kez olsun denize yaslanir gibi biraksam kendimi dalgalar süreklese bedenimi. unuturmuyum ozaman? aklima tek cözüm geldi oda kacmak ama kacarak kurtulani gören varmi? onu yaninda götürüyorsun herseferinde sen hep benimlesin..
başkalarını suçlayıp duruyorsun Hacer. affetmeye çok uzaksın. Kendi hatalarını gözden geçir ve kendinle barış önce.
Nasıl affediceksin bu kadar kolaymı içinde o sevgi yokken
o sevgiye nasıl dönüştürüceksin,bu intikam duygusunu sevgiyle yok edemezsin..
Bunun bir çözümü yok kaçmak değil olduğun yerden çok uzaklara kaçabilirsin pekiya kafanın içindekinden?
Ondan nasıl kaçacaksın gelmiyecekmi aklına hatırlatmayacakmı hiç birşey onu sana,
deli gibi çıldırmayacakmısın tekrar o acıyı yaşamayacakmısın,gerçekten affedibilicekmisin kendini yoksa affettiğinimi sanıcaksın..
Başkalarını affedebilirsin pekiya kendini?
Hayatına son verdiğinde peki o acı bırakıcakmı yakanı varsa öbür dünya yanmayacakmısın?
Peki onların hayatına son verdiğinde rahatlayacakmısın
son bulacakmı bu acı yoksa yeni acılara yelkenmi açıcaksın?
Bununla yaşamayımı öreniceksin zaman herşeyin ilacı diyecekler onlamı kendini avutucaksın zamanla düzelir diyemi kandırıcaz kendimizi?
Unutmak için uraştığında aklına gelmesimi kötü olan yoksa unuttum artık dediğinde sana onu hatırlatan şeyi parçalamakmı kötü olan?
Mutluluğa yaklaştığında peşini bırakmayan bu kara lekeden nasıl yok ediceksin,en mutlu anını dinamitleyenleri nasıl affediceksin?
Bir daha hiç içten gülemeyeceğini bilmek korkutmuyormu
ya aklından hiç silemeyeceğini bilmenin korkusu varmı anılarını geçmişini uzaklarda bırakıp yeniden başlamanın yolu?
En zoruda heşeyden vazgeçmenin çözüm olmadığını bilmek
tek başına kaldığında kendinle kuralsız dövüş yaparken
buluvermek,ölmek çözümmü? İki dünya arasında kalmak sadece ölümü beklemek için mücadele etmek..
Her baktığında kendi gözlerine o utancı hissetmek
gözlerinle göz göze gelmekten kaçmak kolaymı,nefret etmek kendinden kum tanelerinin içinde kendini deniz minaresi gibi hissetmek farklı ve yalnız olduğunu düşünmek..
Affetmek bir erdem değildir.!
Affetmek acizlerin motivasyon biçimidir..
Affetmek
Kendimi affetmeyi o kadar çok istiyorum ki. Ama nasıl olacak bu bilmiyorum.